نقدي مختصر بر سريال همه چيز آنجاست

شايد اولين نكته كه درباره اين سريال بايد به آن اشاره كرد اين باشد كه حضور موفق بازيگران تئاتر هميشه كيفيت كارها را بالا ميبرد و بازيهاي باكيفيت را ميتوان در اين كارها به خوبي حس كرد.در خصوص شخصيت سحر و اسماعيل اين نكته به خوبي حس ميشود.پس در نتيجه گيري اول به همه هنرمنداني كه زود به اوج ميرسند و سريع فراموش ميشوند و همه آنهايي كه با مافياي سينما كار ميكنند ميگوييم(راهي از تئاتر به سينما)اين گفته چاپلين بزرگ را به خاطر بسپاريد.آشا مهرابي و مزدك رستمي به ويژه آقاي رستمي عزيز با بازي درخشان خود به همه متذكر شدند كه بازيگران تئاتر بدنه سينما و تلويزيون هستند.مسئله بعد كه ميتوان به آن اشاره كرد درباره بلاتكليفي نقش خانمها در اين سريال است كه تا ديدند كاري براي انجام دادند ندارند بايد چايي بريزند.مكرر در اين كار (يه چايي برات بريزم )را ميشنويم.نكته بعد تمام شدن قصه سحر و فرهاد است كه هيچ ربطي از ابتدا به اين داستان نداشته است و فقط براي پركردن زمان گذاشته شده در حالي كه كش و قوسهاي بيش از حد اين دو كاراكتر براي مخاطب زجر آور ميشود.بلند كردن چند هندوانه بايك دست كارمشكلي است و ما نميتوانيم در 30 يا 40 قسمت به چند موضوع سنگين بپردازيم..در هر حال خداقوت ميگوييم به اين گروه چرا كه از تكرار كارهاي بي هدفي مانند كارهاي فاصله ها،دلنوازان و...اين گونه كارهاي چيپ جلوگيري ميكنند.زنده باد تئاتر.